Goðaland

Bólfell

 

Bólfell er áberandi þegar horft er inn í Bása, nærri því keilulaga og efst trjónir kletturinn sem nefndur er Bólhaus. Hann er eins og kubbur sem tyllt hefur verið lauslega ofan á fellið og hallar að því er virðist undir flatt til austurs. 

Upp að Bólhaus er göngustígur, tröppur því sem næst alla leið. Uppi skiptast leiðir. Til vinstri er liggur stígur að skútanum, bólinu, sem fellið er við kennt. Þangað er vinsælt að ganga  jafnvel á síðsumarkvöldum og nóttum og oft kveiktur lítill eldur og sungið við raust.

 

Úr bólinu er bratt upp í gegnum kjarrið og upp á fellshálsins fyrir innan. Þar eru vegamót og vegprestur. Halda má áfram hringinn og fara niður sömu leið og upp var komið. Gönguleið liggur inn eftir hálsinum uns komið er að öðrum vegamótum og stendur þá valið um að fara til hægri, styttri hluta Básahringsins eða til vinstri, lengri leiðina og jafnvel koma við í Fjósafuði. Þannig eru Básarnir, fjöldi gönguleiða og ótal krossgötur en sem betur fer sáralítil hætta á að villast.

Sjálfur Bólhausinn er auðklifinn, en mörgum gengur verr að komast aftur niður, þó hæðin sé ekki mikil. Með stuðningi annarra ætti það þó að vera auðvelt. Útsýni af Bólhusnum og er mikið og gott yfir Bása. Uppi er nokkuð slétt en víðast þverhnípt niður.

Í Ársriti Útivistar 1995 er skrá yfir örnefni á Goðalandi og þar hefur fellið fjögur nöfn; Bólfell, Bólhöfði, Bólhöfuð og Bólhaus.

 

Hins vegar nefnir Þórður Tómasson fellið Eystri-Hatt í bók sinni Þórsmörk en Fremri Hattur segir hann að heiti fellið nær Réttarfelli. Þórður hefur áreiðanlega rétt fyrir sér hins vegar hefur nafnið Bólfell náð sterkri stöðu bæði í daglegu tali og einnig í fjölda greina um Goðaland sem ástæðan fyrir því að nafnið er notað hér.